Hafta başından hepinize merhaba sevimli Müzik Eleştiri okurları. Bugün de kıyıda köşede kalıp çok duyulmamış bir eseri konu alacağız.
Bazı parçaların neden tanınır olmadığı konusunu çoğumuz zaman zaman merak ederiz. Uzun uzun düşündükten sonra bazı teknik açıklamalar getirsem de "nasip" kelimesinin manası daha ağır basıyor bu hususta. 2017 senesinde piyasaya çıkan The Ascent eseri de her an popüler olma kabiliyetine sahip olmasına rağmen bir şekilde kıyıda köşede kalmayı başarmış.
Suha'nın müzikal gelişiminin çok güzel bir örneği olan bu eser insana farklı duygular yaşatmayı başarabiliyor. Parçanın kanallarında doğu ezgileri ve batı melodileri duymak mümkün ve bunlar özenilerek harmanlanmış. Sözler de baştan savma şekilde üzerine atılmamış. Vokal gayet usturuplu bir şekilde parçaya yerleşmiş.
Genel düzenlemeyi her kim yaptıysa gerçekten ellerine sağlık. Bu kadar farklı sesi, bu kadar uygun şekilde bir araya getirmek güç bir iş. Çok alakasız onlarca kanal parçada kendi kimliklerini terk edip mana etrafında toplanmayı başarabilmişler.
Olumsuz diyebileceğimiz yönlere gelirsek; ritim kanalı çok çeşitlilik içerse bile bir noktadan sonra monoton seyirler olmasından kaçınılamamış. Bu zaten genel olarak elektronik müzikte yaşanılan bir sorun. Suha burada ritim kanallarını zenginleştirerek bu etkiyi kırmış olsa da daha efektif ritimler olmasını şahsım adına bekliyorum.
Bas kanalı için de benzer şeyler söylemek mümkün. Birkaç noktada güzel dokunuşlar olsa da parçanın genelinde çok zayıf ve monoton kalıyor.
Parçada bazı seslerin sol ve sağ gidişleri bence gereksiz bir dokunuş. Stereo güzel bir sistem ile dinlenirken bu durum kulağa batabiliyor. Tek kulakla ya da stereo algılanmayan bir sistemle dinlenildiğinde ise bir eksiklik gibi algılanabiliyor. Bu sebeple çok çok gerekli bir geçiş olmadıkça sol sağ oyunları yapılmasını veya bir kanalın tamamen bir yöne verilmesini doğru bulmuyorum.
Genele bakıldığında ise bu hatalar çok ciddi rahatsızlıklara yol açmadığı için parçayı başarılı buluyorum. Elektronik müziğin bu yönde gelişmesini isteyen biri olarak arada bir açıp dinlerim.
Suha bu tekliden sonra üretim konusunda daha farklı tercihlere yöneldi. Hora'daki müzikal kalite biraz daha yükselse de bu ruhun yakalanamadığını düşünüyorum. Akabinde gelen eserlerde ise tamamen farklı bir kimlik görmeye başladık.
Umuyorum elektronik müzikte The Ascent tarzının daha da gelişmiş örnekleriyle Suha'yı tekrar aramızda görebiliriz. Kendisine bu parçaya harcamış olduğu emekler için teşekkür ediyorum ve yazımı burada noktalıyorum. Sağlıcakla kalın...
Comments