Merhaba sevimli Müzik Eleştiri okurları. İçinizi hem ürpertecek hem de kıpır kıpır edecek bir eserle birlikteyiz.
Çok değişik bir dokusu olduğunu düşündüğüm Revenge of the Wankers eserini keşfet listelerimden bir tanesinde duymuştum. İlk duyduğunuzda biraz garip hissedebilirsiniz fakat zamanla aykırı yapısına daha fazla alışıyor insan.
Parçanın girişinde muzip bir caz hissiyatı aldıktan sonra vokalin girişi ile beraber bir ürperti geliyor. Parçanın ana gidişatına oturmaya başlaması ikinci dakikadan sonra oluyor. Sonra giren tek nota gitar kanalı olayı farklı bir boyuta taşıyor. Özgün bir kullanımda tek nota bile olsa ne kadar efektif olabileceğini burada görüyoruz. Parça boyunca tekrar eden karmaşık ama rutin bir kompozisyondansa böyle kendine has, nisbeten daha basit çalışmaları tercih ediyorum. Tabi bu kendine has gitar kanalını da şarkının uzunluğundan dolayı biraz fazla kullanmak durumunda kalmışlar fakat aradaki geçişlerle bu durum bir miktar toparlanmış.
Akabinde gelen kısımda gitarın, kulağa aslında çok da hoş gelmeyen bir notaya kasten vurgu yaptığını duyuyoruz. Bu çok ilginç ve cesur bir tercih olmuş. Bence parçanın anlatmak istediklerini en güzel şekilde vurgulayan detayı bu. Çünkü bu notayı parçadan çıkardığımızda ayırt edilebilirliği çok azalıyor ve binlerce elektronik müzik arasında kaybolup gitmesi an meselesi bir parçaya dönüşüyor. Bu imzayı atan gitaristi/müzisyeni buradan tebrik etmek lazım.
Eski bir caz atasözü der ki: "Eğer hata yaparsanız onu üç kez tekrarlayın. Bu sayede hata olmaktan çıkacaktır." Bu şarkıda, amatör biri çalsa hata gibi yorumlayacağım bu notalarla tam olarak bu yapılmış.
Parça, süresi uzun olmasına rağmen büyük çoğunlukla sizi şaşırtmayı başarabiliyor. Üflemeli çalgılara verilen önem bunda en büyük paya sahip gibi görünüyor. Yukarıda bahsettiğim sorunlu gitar kısmından sonra parçanın kimliğinin en büyük kısmını bu çalgılar oluşturmuş. Baştan sona kadar farklı üflemeliler, farklı şekillerde parçaya çok güzel renk katmış fakat, yine de süre ile ilgili minik bir eleştirim olacak. Çünkü 9 dakika 4 saniye gayet uzun sayılabilecek bir vakit ve bence parçanın vermek istediği mana 6-7 dakika civarında toparlanabilirmiş. Ama bu parçanın 9 dakikasının pek çok parçanın 4 dakikasından daha az sıkıcı olduğunu da belirtmek lazım. Özellikle parçayı ilk keşfettiğiniz anlarda değişik gelen yapısından ötürü 9 dakika akıp gidiyor. Ama parçayı tanıdıkça biraz uzun gelmeye başladı bana.
Parça ile ilgili bir eleştirim -çoğu eserde yaptığım üzere- bas kanalına gelecek. Sanki gitar sesinin bir kalın oktavı alınıp aynen parçaya gömülmüş gibi. Oysa ki bu elektronik parçaya güzel bir bas altyapısı eklense seviyesi çok daha üstlere çıkabilirmiş. Yazık olmuş.
Parçada yer yer telli çalgı gibi kullanılan vokaller bence çok hoş durmamış. Aynı şekilde parça kapanışının yankılı bir konuşma ile yapılması da ne kadar doğru bir tercih tartışılır. Muhtemelen hedef kitlenin hoşuna gideceği düşünülerek eklenen bu kısım bence parçanın uzun vadede negatif bir algı oluşturmasına yol açacaktır.
Genel hatlarıyla özgün ve güzel bir çalışma olduğunu düşündüğüm Revenge of the Wankers'i çalma listenize eklemeseniz bile arada bir dinlemenizi tavsiye edebilirim. Umarım müzik keşfetme yolculuğumuzda bu tarz özgün eserlerle daha fazla karşılaşma şansı bulabiliriz. Sağlıcakla kalın.
Comments